ΘΑΥΜΑΤΑ ΟΣΙΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ 

«ΕΝ ΖΩΗ» ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ  ΟΣΙΑΚΗ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ

ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ

 Η αγιογραφία αυτή, «δια χειρός» Κων. Δημητρέλου,

υπάρχει στο εξώφυλλο της Ασματικής Ακολουθίας

του Οσίου των εκδόσεων «Επτάλοφος ΑΒΕΕ» (2011)

Βλ. επίσης:

                                                       osiouefstratiouthaumatourgouvios.blogspot.com/

  osiosefstratiossychronathaumatatouka.blogspot.com

και

  paraklisiosiouefstratiouthaumatourgou.blogspot.com

ΘΑΥΜΑΤΑ ΟΣΙΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ
«ΕΝ ΖΩΗ» ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΟΣΙΑΚΗ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ

Σύμφωνα με τον βιογράφο του τα θαύματα του Οσίου είναι τόσο πολλά, που είναι αδύνατο να καταγραφούν όλα. Παρακάτω θ’ αναφέρουμε, ενδεικτικά και περιληπτικά, μόνο μερικά από αυτά, τα οποία υπάρχουν στ’ αρχαία στο βιβλίο «Ιεροσολυμιτική Βιβλιοθήκη» του Α. Παπαδόπουλου - Κεραμέως (4^ος τόμος). Το σχετικό link θα προστεθεί στο τέλος των θαυμάτων. Η απόδοσή τους στην καθομιλουμένη έγινε από την Φιλόλογο κυρία Π. Π. το 2013, αλλά δυστυχώς μέχρι σήμερα παραμένουν αναξιοποίητα.

Σημειωτέον ότι στα θαύματα που αναγράφονται τίτλοι είναι πρόσθετοι, οι δε παράγραφοι που αναφέρονται είναι οι του παραπάνω βιβλίου, όπου υπάρχει με λεπτομέρειες το κάθε θαύμα αλλά στ’ αρχαία.

Απαλλαγή βοδιών από δαιμονική επήρεια

§ 19. Κάποιος φίλος του Αγίου, που είχε μία μεγάλη ιδιοκτησία σ’ εκείνα τα μέρη, ήθελε να μεταφέρει ένα τεράστιο – βαρύ ξύλο από τα μέρη του Καταβόλου στο χτήμα του. Για το σκοπό αυτό συγκέντρωσε ζεύγη βοδιών, περίπου εβδομήντα, γιατί χρειαζόταν μεγάλη δύναμη για τη μετακίνησή του. Δυστυχώς όμως, εξαιτίας διαβολικής ενέργειας, παρά τις επίμονες προσπάθειες, επί επτά ολόκληρες μέρες παρέμενε αμετακίνητο. Επειδή λοιπόν βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση, κατέφυγε στον Όσιο και ζήτησε τη βοήθειά του, προκειμένου με τις ευχές του να υπερνικήσει τη δυσκολία και να πλήξει τη δαιμονική επήρεια. Ο Θεοφόρος πατέρας έσπευσε αμέσως στον τόπο του προβλήματος, ανέβηκε στο ξύλο, σχημάτισε το σημείο του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού και ω! του θαύματος τα ζώα απέκτησαν δύναμη και κατάφεραν να το μεταφέρουν στον προορισμό του.

 

Θαυμαστή μεταφορά μιας τεράστιας πλάκας

§ 20. Κάποτε ο Όσιος ζήτησε από τους αδελφούς του να μεταφέρουν στο Μοναστήρι μια τεράστια πλάκα που είδε «καθ’ οδόν», προκειμένου να την αξιοποιήσει για διάφορες χρήσεις. Τριάντα περίπου μοναχοί, αφού αγωνίστηκαν πολλές ώρες χωρίς αποτέλεσμα, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την προσπάθεια κι ενημέρωσαν σχετικά τον Άγιο. Εκείνος έσπευσε αμέσως επιτόπου, έπιασε το σχοινί με τα χέρια του, προσευχήθηκε στον Θεό και ω! του θαύματος η τεράστια πλάκα μεταφέρθηκε με μάγγανο, χωρίς καμία δυσκολία, στο προαύλιο της Μονής και καθένας που την έβλεπε μπορούσε να νιώσει το θαύμα που έγινε.

 Θεραπεία κουφού, άλαλου και παράλυτου παιδιού

§ 23.  Μια μέρα,  καθώς ο Όσιος  ανέβαινε με το άλογό του  στη Μονή  του Ηλίου Βωμών,συνάντησε μία φτωχή γυναίκα, που κρατούσε στα χέρια της ένα κουφό και άλαλο παιδί. Αν και γνώριζε το πρόβλημά του, λόγω του προφητικού του χαρίσματος, τη ρώτησε τι συμβαίνει κι εκείνη του απάντησε, ότι από τότε που το γέννησε, εδώ και πέντε χρόνια, είναι σα νεκρό. Ούτε ακούει ούτε μιλάει ούτε περπατάει. Ο Άγιος τη λυπήθηκε και της ζήτησε να του δώσει το παιδί.  Το έβαλε στον λαιμό του αλόγου του, του σφράγισε όλα τα μέλη του σώματος με το σημείο του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού και το άφησε στο έδαφος. Εκείνο έτρεξε αμέσως προς τη μητέρα του,  ταυτόχρονα δε άκουγε και μιλούσε προς δόξα Θεού, ο οποίος διά των Αγίων Του βρίσκει πάντα τρόπο, προκειμένου να δείξει στους ανθρώπους την αγαθότητά Του.

Ανάσταση πεθαμένου παιδιού και μητέρας του

§ 24. Κάποια μέρα που ο Άγιος πήγαινε από την Προύσα στο Μοναστήρι του, συνάντησε μια γυναίκα που έκλαιγε σπαρακτικά και κρατούσε στην αγκαλιά της το νεκρό παιδί της. Την πλησίασε με καλοσύνη και τη ρώτησε για τον λόγο του σπαραγμού της. Εκείνη του έδειξε απελπισμένη το νεκρό της παιδί. Τη λυπήθηκε με όλη του την καρδιά. Αμέσως κατέβηκε από το άλογό του, αποτραβήχτηκε από τη μητέρα και τον αδελφό που τον συνόδευε, προσευχήθηκε γονατιστός, φίλησε το κεφάλι, το στόμα, τ΄ αφτιά και το στήθος του κι αμέσως πήρε ζωή κι άρχισε να κλαψουρίζει. Η μητέρα του, βλέποντας το παράδοξο, από τη συγκίνησή της έπεσε κάτω σα νεκρή. Ο Όσιος την κράτησε από το χέρι και την ανέστησε. Της ζήτησε δε να μην πει τίποτα σε κανένα.

 

Ανάσταση ενός άλλου νεκρού παιδιού

§ 25. Σ’ ένα από τα ταξίδια του είδε κοντά σε κάποιο χωριό μια παρέα μικρών παιδιών, που έκλαιγαν απαρηγόρητα. Ο Άγιος, που συγκινήθηκε, τα πλησίασε και τα ρώτησε τι συμβαίνει. Του είπαν πως φύλαγαν ένα κοπάδι γουρουνιών και παράλληλα, για να διασκεδάσουν, είχαν φτιάξει μικρές βέργες, με τις οποίες χτυπούσαν το ένα το άλλο. Αλλά κάποιο από αυτά χτύπησε, κατά λάθος, ένα παιδί στο μηνίγγι κι αμέσως έπεσε κάτω νεκρό. Ο Άγιος Ευστράτιος το έβαλε στην άκρη, έπεσε στα γόνατα κοντά του, προσευχήθηκε θερμά, φύσηξε στο στόμα και στ΄ αφτιά του, το επανέφερε στην ζωή και το παρέδωσε στους φίλους του, από τους οποίους ζήτησε να μην πουν τίποτε, μέχρι να φύγει τουλάχιστον από αυτόν τον κόσμο.

Απαλλαγή μοναχού από δαιμονική παρενόχληση σφηκών

§ 27. Κάποιος μοναχός που λεγόταν Τιμόθεος και τον καιρό του τρύγου επέβλεπε τους αμπελώνες, μια νύχτα άκουσε θόρυβο στον φράχτη. Επειδή νόμιζε πως ήταν κλέφτες, πήγε στο μέρος εκείνο και ξαφνικά δέχτηκε επίθεση από αναρίθμητες σφήκες, χωρίς να μπορεί να τις αντιμετωπίσει και υπέφερε πολύ από τα οδυνηρά τσιμπήματά τους. Έτρεξε λοιπόν στο κελί του πατέρα Ευστρατίου, του διηγήθηκε το συμβάν και ζήτησε τη βοήθειά του, γιατί ένοιωθε να χάνεται. Ο Όσιος τον ρώτησε αν μπήκαν στο στόμα του, αλλά εκείνος του απάντησε ότι τσιμπούσαν το κεφάλι του και ολόκληρο το πρόσωπό του. Αμέσως ο Άγιος τον ξάπλωσε στη γη, του διάβασε μεγάλη ευχή, τον χτύπησε στην κοιλιά, στο στήθος και στα πόδια και τον απάλλαξε από τα δαιμόνια, που του επετέθηκαν με μορφή σφηκών.

Συντριβή του διαβόλου που πήρε μορφή Αιθίοπα

§ 29. Είκοσι αδελφοί πήραν κάποτε τα βόδια της Μονής και βάδιζαν προς τα μέρη του Καταβόλου, για να μεταφέρουν με τις άμαξες σιτάρι και διάφορα άλλα είδη. Πριν αναχωρήσουν,  ζήτησαν την ευχή του Οσίου  κι  Εκείνος τους είπε προφητικά,  ότι στο ποτάμι θα συναντήσουν πειρασμό προερχόμενο από τον διάβολο, τον εχθρό των ανθρώπων. Τους συνέστησε μάλιστα να βρίσκονται σε εγρήγορση και να μη φοβηθούν, γιατί η Θεοτόκος και αειπάρθενος Μαρία, που σκέπει και προστατεύει τους Χριστιανούς, θα βρίσκεται δίπλα τους και δε θα του επιτρέψει να τους βλάψει.

Αναχώρησαν λοιπόν κι όταν οι άμαξες βρίσκονταν στο μέσον περίπου του ποταμού, λες και κάποιος εμπόδιζε τα ζώα να προχωρήσουν. Οι μοναχοί βρέθηκαν τότε σε αμηχανία και με δάκρυα επικαλούνταν νοερά τις ευχές του Οσίου. Ξαφνικά είδαν μπροστά τους έναν τεράστιο Αιθίοπα, που βγήκε μέσα από το ποτάμι, ανέβηκε στη γέφυρα, έκλαιγε δυνατά κι έλεγε: Αλίμονό μου, αλίμονό μου, τι έπαθα από τον κακότροπο Ευστράτιο. Δεν έχω πια καθόλου δύναμη. Μου συνέτριψε όλα τα μέλη. Κι αμέσως έπεσε στο ποτάμι φωνάζοντας «αλίμονο». 

Οι μοναχοί, όταν είδαν το συμβάν και τα βόδια που επιτέλους ξεκίνησαν, δόξαζαν τον Θεό, που με τις ευχές του πατέρα Ευστρατίου επιτελούσε παράδοξα και πάνω από κάθε φύση πράγματα.

 Ανάγκασε τους κλέφτες να επιστρέψουν τα κλεμμένα

§ 30. Κάποτε, ενώ απουσίαζε ο Όσιος, μπήκαν κλέφτες στη Μονή και πήραν πολλά πράγματα από αυτή. Την επόμενη μέρα που επέστρεψε κι έμαθε τι είχε συμβεί, πήγε στην Εκκλησία και μπροστά στην Εικόνα του Μεγαλομάρτυρα Θεοδώρου προσευχήθηκε θερμά, λέγοντας: Πίστεψέ με, οι πιστοί που κατοικούν στη γύρω περιοχή δε θα πάρουν φως από το καντήλι σου, αν δε μας επιστραφούν με τη Χάρη σου τα κλοπιμαία. Την επόμενη μέρα, ω! του θαύματος, οι κλέφτες παρουσιάστηκαν στην είσοδο της Μονής κι έλεγαν, πως μετά από δύο μέρες πορεία τους πλησίασε ένας βασιλικός κι ένας άλλος ιεροπρεπής μοναχός, έφιπποι και οι δύο πάνω σε λευκά άλογα, οι οποίοι τους απειλούσαν, τους επέπλητταν, τους εμπόδιζαν να προχωρήσουν και τελικά τους οδήγησαν στο Μοναστήρι. Όταν άκουσαν οι αδελφοί τα συμβάντα και βρήκαν όλα τα κλεμμένα, ειδοποίησαν τον Όσιο, ο οποίος τους συμβούλεψε να πορεύονται τίμια στην ζωή τους. Τους εφοδίασε μάλιστα με τα απαραίτητα και τους άφησε να φύγουν «εν ειρήνη».

Έσβησε την πυρκαγιά

§ 31. Μια μέρα, γυρίζοντας από το γνωστό Μετόχι της Μονής του, που λεγόταν «Λευκάδες», βλέπει από πολύ μακριά ένα άλλο Μετόχι, το του «Αγίου Κοσμά», τυλιγμένο στις φλόγες. Αμέσως κατέβηκε από το άλογό του, απομακρύνθηκε λίγο από τον αδελφό  με τον οποίο συνοδοιπορούσε και κάτω από το φως της πανσελήνου φαινόταν να προσεύχεται αιωρούμενος, οπότε η πυρκαγιά, ως διά μαγείας, έσβησε αμέσως.

 Φρόντισε με θαυμαστό τρόπο για εύρεση τροφής

§ 32.  Κάποτε ο Θεοφόρος πατέρας  ταξίδευε με πλοίο  για τη Βασιλεύουσα  (Κων/πολη).

Όταν  πλησίαζαν στον όρμο του Τρίτωνα, είπε στον ναύκληρο να ετοιμάσει φαγητό. Εκείνος όμως τον διαβεβαίωσε, ότι δεν υπάρχουν ψάρια και τότε του είπε: Ολιγόπιστε, φρόντισε ν’ αγκυροβολήσουμε και θα δεις τη δόξα του αγαθού Θεού. Πράγματι, όταν βγήκαν από το πλοίο, βρήκαν στον γιαλό ένα τεράστιο ψάρι, που παραξένεψε όλους όσους το είδαν και διαπίστωσαν, ότι ξεπερνούσε σε μέγεθος τα ψάρια που είχαν ψαρέψει μέχρι τότε.

 Απαλλαγή από τεταρταίο πυρετό μιας υπηρέτριας της  Θεοδοσίας

§ 33.  H ευσεβέστατη Θεοδοσία, η δεύτερη σύζυγος του Βάρδα (855 μ.Χ.), την οποία  διαζεύχθηκε όταν έγινε Καίσαρας (το 862 μ.Χ.), προσκαλούσε συχνά στο σπίτι της τον Όσιο Ευστράτιο και ζητούσε με πίστη τις ευχές του. Η γυναίκα αυτή είχε μια υπηρέτρια, η οποία υπέφερε για τέσσερα χρόνια από τεταρταίο πυρετό. Μια μέρα, που έτυχε να περάσει από  ΄κει ο τρισμακάριος, η πιστή αυτή δούλη έσκυψε και έγλειψε τη σκόνη από τ’ άγια πόδια του κι αμέσως απαλλάχτηκε από το πρόβλημά της, γιατί υπερέβη σε πίστη την αιμορροούσα γυναίκα τού Ευαγγελίου κι ανταμείφθηκε ανάλογα.

 Θεραπεία άρρωστου ζώου

§ 34. Ο Άγιος, που είχε Θεού φώτιση, δεν ευεργετούσε μόνον τους ανθρώπους αλλά και τα ζώα. Κοντά στην Προύσα ζούσε ένας φτωχός άνθρωπος, που εξοικονομούσε τ’ απαραίτητα μεταφέροντας ξύλα και άλλα είδη μ’ ένα γαϊδουράκι. Ξαφνικά όμως το ζώο αυτό αρρώστησε και, μη έχοντας άλλον τρόπο για να ζήσει την οικογένειά του, πήγε στον Όσιο μαζί με αυτό και τον παρακάλεσε να του δώσει ένα άλλο υγιές, γιατί κινδύνευαν να πεθάνουν από την πείνα. Ο Θεοφόρος Πατέρας τον λυπήθηκε και του είπε ότι δεν έχουν να του δώσουν ένα τέτοιο ζώο, αλλά ο Κύριος θα φροντίσει εγκαίρως για το συμφέρον του. Ύστερα βγήκε στον προαύλιο χώρο της Μονής, πήρε νερό με τ’ άγια χέρια του, από αυτό που έτρεχε εκεί, το έριξε στα μάτια του άρρωστου ζώου, το σταύρωσε κι αμέσως θεραπεύτηκε. Ο άνθρωπος έφυγε για το σπίτι του ευχαριστώντας τον Θεό και τον Άγιο.

Ένα παράδοξο φως εμφανίστηκε στον ουρανό μετά την

 προσευχή του

§ 18. Κάποια νύχτα, που ανηφόριζε ο Όσιος προς το Μοναστήρι, μ’ έναν αδελφό που τον έλεγαν Κώνονα, έχασαν τον δρόμο και βρέθηκαν σ’ έναν αλσώδη ξηροχείμαρρο, τον οποίον είναι δύσκολο να περάσει κανείς ακόμα και τη μέρα. Ο Όσιος, όταν κατάλαβε ότι ο συνοδός του έχει καταληφθεί από αγωνία και φόβο μέσα στο βαθύ σκοτάδι, γιατί δεν υπήρχε σελήνη, άρχισε να ικετεύει νοερά τον Κύριο να τους υποδείξει τον δρόμο και να τους σώσει με κάθε τρόπο. Ξαφνικά φάνηκε στον ουρανό ένα δυνατό φως, που προηγείτο αυτών, μέχρι να φθάσουν στη Μονή. Γύρω τους υπήρχε σκοτάδι και μόνο το παράδοξο εκείνο έλαμπε φως, μέχρις ότου έφθασαν στο προαύλιο της, ο δε αδελφός, που είδε το συμβάν, το διηγήθηκε και στους υπόλοιπους.

 Έσωσε τους επιβάτες του πλοίου που έμπαζε νερό

 § 37. Λίγες μέρες πριν από την κοίμησή του, ο Όσιος πήγε στο Μοναστήρι των Ηλίου Βωμών, μετόχι της δικής του Ι. Μονής, όπου Ηγούμενος ήταν ο αδελφός του Νικόλαος. Μετά την αναχώρησή του, επιβιβάστηκε σε πλοίο με κατεύθυνση την Κωνσταντινούπολη.  

Αλλά φθάνοντας στο Ιουλιανό λιμάνι, το καράβι προσέκρουσε σε μία άκρη του βράχου και έμπαζε νερό. Ο Άγιος ήταν ο μόνος που το αντιλήφθηκε. Έκανε θερμή προσευχή και το σημείο του σταυρού κι αμέσως το νερό σταμάτησε να μπαίνει μέσα στο πλοίο. Φρόντισε να βγει τελευταίος, αλλά μόλις πάτησε στη γη το καράβι βυθίστηκε.

 

ΤΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΚΑΙ Η ΦΙΛΕΥΣΠΛΑΧΝΗ ΚΑΛΟΣΥΝΗ

ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ

Ο Όσιος, εκτός από το θαυματουργικό είχε και προφητικό χάρισμα, που πολλές φορές τον βοηθούσε στις φιλανθρωπίες του, η δε ευσπλαχνία του για τους φτωχούς ήταν εφάμιλλη της φιλεύσπλαχνης καλοσύνης του για τους αμαρτωλούς, όπως φαίνεται και από τα περιστατικά που καταγράφονται παρακάτω:

§ 13. Μια μέρα, επιστρέφοντας στο Μοναστήρι από το πλησιέστερο προς την Προύσα Μετόχι του, συνάντησε έναν ζητιάνο. Επειδή δεν είχε τίποτε άλλο να του προσφέρει, του έδωσε τον μανδύα του (παλτό). Όταν οι αδελφοί τον είδαν χωρίς πανωφόρι, έκπληκτοι τον ρώτησαν τι το έκαμε. Ξεσχίστηκε στο δάσος, λόγω του δυνατού αέρα κι εξαφανίστηκε, απάντησε, μη θέλοντας ν’ αποκαλύψει τη φιλανθρωπία του. 

§ 13. Την επόμενη συνάντησε ένα στρατιώτη, ο οποίος γονάτισε και τον παρακαλούσε κλαίγοντας να του δώσει το άλογό του, γιατί έχασε το δικό του και ήταν αδύνατο να πάει στους δικούς του. Με προθυμία του το έδωσε και του ζήτησε να μην πει τίποτα σε κανένα. 

§ 13. Κάποιος χωρικός, που έμενε σ’ ένα χωριό κοντά στο Μοναστήρι, είχε χάσει το ένα βόδι του και παρακαλούσε τον Άγιο να του δώσει ένα, προκειμένου να οργώνει, γιατί κινδύνευε η οικογένειά του, μη έχοντας τ’ απαραίτητα. Εκείνος κάλεσε τον αδελφό που είχε τη σχετική διακονία και του είπε να δώσει στον φτωχό ένα από τα βόδια της Μονής. Μα δεν έχουμε κάποιο βόδι που περισσεύει, είπε. Τότε ο Όσιος του έδωσε εντολή,  με «πραεία» φωνή, να του δώσει δύο από τα βόδια τους  κι ο χωρικός έφυγε ευχαριστώντας τον Άγιο και δοξολογώντας τον Θεό, από τον οποίον προέρχεται κάθε αγαθό.

 

§ 14. Κάποια φορά, επιστρέφοντας στο Μοναστήρι από κάποιο Μετόχι του, βλέπει στη μέση του δρόμου έναν άνθρωπο ξαπλωμένο, που έμοιαζε νεκρός, και  τη γυναίκα του πεσμένη επάνω του να κλαίει σπαρακτικά. Με το προορατικό του χάρισμα κατάλαβε ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα, αλλά συμπεριφέρεται έτσι για να κινήσει τον οίκτο των πιστωτών του, στους οποίους χρωστούσε δέκα νομίσματα. Ο Όσιος έδωσε αμέσως στη γυναίκα του το εν λόγω ποσό και της είπε να πει στον άντρα της να σηκωθεί, γιατί δεν υπάρχει στην όψη του κανένα ίχνος θανάτου. Μετά από αυτά, ο άνδρας σηκώθηκε κι επέστρεψε ευχαριστημένος στο σπίτι του.

 

§ 15.  Σ’ ένα ταξίδι, που έκανε κάποτε στην Κων/πολη, συγκέντρωσε εκατό νομίσματα για τις ανάγκες της Μονής του. Επιστρέφοντας και πλησιάζοντας στην Προύσα, βλέπει να οδηγούνται στις φυλακές, από τον αρμόδιο διοικητή, φτωχοί άνθρωποι που δεν είχαν τη δυνατότητα να πληρώσουν τους φόρους. Κρίνοντας ότι η δική τους ανάγκη είναι μεγαλύτερη της των αδελφών της Μονής, έδωσε όλα τα χρήματα για να ελευθερωθούν μερικοί και ικέτεψε τον διοικητή να δείξει μακροθυμία για τους υπόλοιπους. Παράλληλα, προσευχήθηκε θερμά και παρακάλεσε τον Θεό να λυπηθεί κι εκείνους. Και ω! του θαύματος, την επόμενη μέρα η θεοσεβής βασίλισσα Θεοδώρα του έστειλε διακόσια νομίσματα, τα οποία χρησιμοποίησε για την απελευθέρωση των υπολοίπων, δοξάζοντας τον Θεό για τη φιλευσπλαχνία Του.

§ 16. Μια μέρα, επιστρέφοντας από κάποιο Μετόχι, είδε στον δρόμο έναν άνθρωπο κατάχλωμο, που προχωρούσε κρατώντας στο χέρι του ένα σχοινί. Επειδή κατάλαβε αμέσως, ότι πρόκειται γι’ απελπισμένο άτομο, που έχει κακό σκοπό στο μυαλό του, κατέβηκε από το άλογό του, τον αγκάλιασε και ζήτησε να μάθει την αιτία της απελπισίας του. Έχω διαπράξει ένα τόσο μεγάλο αμάρτημα, που καμία ανθρώπινη γλώσ

σα δε θα μπορούσε να το εκφράσει. Όταν άκουσε ο Άγιος την απάντησή του, πήρε το χέρι του, το έβαλε πάνω στον ώμο του και του είπε: Η αμαρτία σου ας βαρύνει εμένα τη μέρα της κρίσεως. Εγώ θ' απολογηθώ γι' αυτή. Εκείνο που θέλω από σένα είναι να πετάξεις το σχοινί και να χαίρεσαι. Βλέποντας ο άνθρωπος την καλοσύνη και μακροθυμία του Αγίου, συγκινημένος έπεσε στα πόδια του και ζητούσε επίπληξη και τιμωρία, αλλά Εκείνος, γεμάτος αγάπη, του έδωσε τις πολύτιμες συμβουλές του, προκειμένου ν' απέχει κάθε κακίας.

§ 17. Μια γυναίκα από ξένο μέρος, είχε ερωτική σχέση με τον γιο της, από την οποία γεννήθηκε κι ένα παιδί. Σύντομα όμως κατάλαβαν το σφάλμα τους και μετάνιωσαν ειλικρινά. Στην προσπάθειά τους ν’ απαλλαγούν από αυτήν τη βαριά αμαρτία,  κατέφυγαν σε Πατέρες που μόναζαν στα μέρη του Ολύμπου, προκειμένου να δεχτούν το επιτίμιο που θα τους επέβαλαν για το φοβερό αυτό αμάρτημα και να λυτρωθούν μια για πάντα από τις τύψεις που τους βασάνιζαν. Δυστυχώς όμως διώχτηκαν από αυτούς σαν βδελυροί (σιχαμεροί), γι’ αυτό και πήγαν στον Άγιο Ευστράτιο. Εκείνος τους δέχτηκε με κατανόηση και καλοσύνη. Τους παρηγόρησε και τους είπε, ότι, αν κάνουν αυτό που θα τους συμβουλέψει με ευγνωμοσύνη,  θα συγχωρεθούν.  Δέχτηκαν με ανακούφιση τη συμβουλή του και ο μεν άντρας πήγε στα μέρη της Δύσης, η δε γυναίκα στα μέρη της Ανατολής και μετά από λίγο χρονικό διάστημα αξιώθηκαν του μοναχικού σχήματος.

 

§ 26. Ένας καλόγερος, που λεγόταν Θεόδωρος, είχε διαπράξει φοβερό φόνο «εν βρασμώ ψυχής», γι’ αυτό διώχθηκε από τη Μονή του, αλλά και πουθενά αλλού δε γινόταν δεκτός για τον ίδιο λόγο. Απελπισμένος επισκέφτηκε και τον Όσιο Ευστράτιο και με πόνο ψυχής του διηγήθηκε το συμβάν. Ο Θεοφόρος Πατέρας, που αντιλήφθηκε την πραγματική του μετάνοια και συντριβή, τον ενθάρρυνε λέγοντας: Αν υπακούσεις κι εκτελέσεις τις συμβουλές μου, θ’ απαλλαγείς από την αμαρτία. Ο μοναχός αναλύθηκε σε δάκρυα και τον διαβεβαίωσε, ότι είναι πρόθυμος να κάνει ό,τι κι αν του πει. Με παρήγορα λόγια του ξανάδωσε τη γαλήνη της ψυχής και τον έστειλε σ’ ένα ερημητήριο, όπου έζησε οσιακά μέχρι το τέλος της ζωής του.

§ 21. Η φυλή των Αγαρηνών, που πολεμούσε τον Θεό μας, είχε στρατοπεδεύσει γύρω από την πόλη του Αμορίου και την πολιορκούσε, όταν βασιλιάς του Βυζαντίου ήταν ο δυσσεβής (εικονομάχος) Θεόφιλος. Κάποιος μοναχός, που λεγόταν Ιωάννης, στον οποίο είχε ανατεθεί, σαν διακονία, η αποθήκη των τροφίμων και ο Όσιος τον εκτιμούσε για την ευθύτητα της γνώμης του, του είπε: Από παλιά ακούω, ότι το Αμόριο είναι απόρθητο. Αλλά ο Άγιος, που είχε προορατικό χάρισμα, του απάντησε: Μην πλανιέσαι, αδελφέ, γιατί μετά από δύο μέρες θα παραδοθεί. Όπως κι έγινε.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Η άλωση του Αμορίου έγινε το 838 μ.Χ. Όμως, όπως αναφέρεται από τον ίδιο βιογράφο,  στη σελ. 367 του βιβλίου «Ιεροσολυμιτική Βιβλιοθήκη», ο Όσιος επέστρεψε στην Ι. Μονή του μετά την Αναστήλωση των Ι. Εικόνων (842 μ.Χ.). Επομένως, το 838 δεν πρέπει να ήταν εκεί, οπότε οι δύο αυτές πληροφορίες δε συσχετίζονται χρονικά.

§ 22. Στα μέρη του Καταβόλου ζούσε ένας επώνυμος, όπως θα λέγαμε σήμερα, ο οποίος ήταν γνωστός του Οσίου και κατηγορήθηκε ότι ανήκει στην αίρεση των Μανιχαίων. Η δε συκοφαντία αυτού έγινε με τον εξής τρόπο: Κάποιος Μανιχαίος πήγε μια μέρα στο σπίτι του και ζητούσε ελεημοσύνη. Επειδή όμως τόσο αυτός όσο και η γυναίκα του ήταν απασχολημένοι με τα παιδιά τους, έφυγε χωρίς να του δώσουν κάποια βοήθεια. Την εποχή εκείνη οι φιλόχριστοι βασιλείς Θεοδώρα και ο γιος της Μιχαήλ είχαν αποφασίσει να διώξουν την αίρεση των Μανιχαίων, οπότε συνελήφθη ο Μανιχαίος ζητιάνος και αναγκάστηκε να ομολογήσει τους ομοίους του. Τότε λοιπόν, διέβαλε τον επώνυμο, που αναφέραμε  παραπάνω,   ότι τάχα ανήκει  κι αυτός  στην ίδια αίρεση.  Γι’ αυτό  τον συνέλαβαν καθώς και τους οικείους του και τους πήγαιναν στην Κων/πολη, για ν’ απολογηθούν. Η γυναίκα του και η κόρη του παρακαλούσαν αυτούς που τους συνόδευαν, να τους επιτρέψουν να πάνε στον πατέρα Ευστράτιο και υπόσχονταν ότι θα επέστρεφαν αμέσως. 

Όταν τους δόθηκε η σχετική άδεια, έτρεξαν γρήγορα στη Μονή του Οσίου, ο οποίος, όταν έμαθε την αιτία της επίσκεψής τους, τους είπε: Πηγαίνετε «εν ειρήνη», γιατί πιστεύω, ότι ο Θεός δε θα επιτρέψει να πάθετε κακό ούτε εσείς ούτε ο άντρας. Επειδή όμως είναι λίγο άτακτος,  θα χτυπηθεί  είκοσι φορές  και μετά  θα ελευθερωθεί,  όπως κι 

εσείς. Αφού άκουσαν αυτά οι γυναίκες, έκαναν υπακοή στον Όσιο κι έφυγαν. Εκείνη τη νύχτα είδαν και οι τρεις τον Άγιο να τους σκεπάζει με το ράσο του και να τους διαβεβαιώνει, ότι δε θα πάθουν κανένα κακό. Πράγματι, μόλις ξημέρωσε, αφού χτυπήθηκε ο πατέρας είκοσι φορές, όπως ακριβώς είχε προβλέψει ο Άγιος, απελευθερώθηκαν και οι τρεις κι έκτοτε υπήρξαν κήρυκες αψευδείς για τις προφητείες και τα θαύματα του Οσίου.

§ 28. Κάποια μέρα, ο μαθητής του Οσίου Σέργιος, σύμφωνα με τη διακονία του, μετέφερε φορτίο μ’ ένα ζώο. Ενώ λοιπόν κατευθυνόταν στη Μονή και είχε ήδη νυχτώσει, του γλίστρησε το ζώο κι έπεσε σ’ ένα ποτάμι, όπου αναγκάστηκε να μπει κι αυτός, προκειμένου να το βγάλει από το νερό. Γι’ αυτό έβγαλε τα πέδιλα που φορούσε και τα δερμάτινα μανίκια και τα τοποθέτησε πάνω στο φορτίο. Δυστυχώς όμως έπεσαν κάτω και χάθηκαν. Όταν έφθασε στη Μονή, διηγήθηκε το συμβάν στον Όσιο κι εκείνος του είπε, ότι έχουν κρατηθεί από έναν πλάτανο. Του υπέδειξε μάλιστα και το ακριβές σημείο. Αμέσως έσπευσε επιτόπου και διαπίστωσε το αληθές των λόγων του Αγίου.

§ 37. Λίγες μέρες πριν από την οσιακή κοίμησή του, επισκέφθηκε την Ι. Μονή Ηλίου Βωμών, Μετόχι της δικής του, της οποίας Ηγούμενος ήταν ο αδελφός του Νικόλαος. Τον αγκάλιασε, του αποκάλυψε την επικείμενη κοίμησή του, την οποία διείδε με το προφητικό του χάρισμα,  και του ζήτησε να μη θρηνήσουν για την εις τον ουρανό αναχώρησή του. Φεύγοντας, είπε στους αδελφούς χαίρετε, φεύγω για το μεγάλο ταξίδι κι επιβιβάστηκε σε πλοίο με κατεύθυνση την Κωνσταντινούπολη. Οι μοναχοί, επειδή νόμισαν πως αυτό το ταξίδι εννοούσε, τον είδαν να φεύγει χωρίς να συγκινηθούν.

Σημείωση: 

Στην παραπάνω κατηγορία μπορούν βέβαια να ενταχθούν κι άλλα θαύματα του Οσίου, από αυτά που έχουν καταγραφεί στο αμέσως προηγούμενο Κεφάλαιο (Θαύματα του Οσίου «εν ζωή»…).

ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΟΣΙΑΚΗ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ

Αμέσως μετά  την οσιακή κοίμησή του (το 846 μ.Χ.),  που συνέβη σε Μετόχι  της Ι. Μονής του,  το οποίο βρισκόταν στην Κων/πολη, άρχισε να επιτελεί παράδοξα θαύματα σε όσους προσκυνούσαν το Ι. Σκήνωμά του και τον επικαλούνταν με πίστη. Το ίδιο συνέβη και στην Ι. Μονή Ηλίου Βωμών, όπου παρέμεινε για λίγες μέρες, κι αργότερα στην Ι. Μονή των Αυγάρων ή Αγαύρων, στην οποία μεταφέρθηκε στη συνέχεια από τον αδελφό του Νικόλαο και τους Πατέρες και τοποθετήθηκε εντός της Εκκλησίας. 

Παρακάτω θ’ αναφερθούν, ενδεικτικά, ελάχιστα από αυτά:

§ 39. Μία γυναίκα από ένα γειτονικό χωριό, που είχε κάταγμα στον μηρό και για 17 χρόνια παρέμεινε στο κρεβάτι, μεταφέρθηκε από τους δικούς της κοντά στον Ι. Λείψανο και ζήτησε λίγες τρίχες από τα γένεια του Αγίου, τις οποίες έβαλε πάνω στο τραύμα της. Τη νύχτα, παρουσιάστηκε ο Άγιος στον ύπνο της και της είπε: Σήκω, δεν έχεις τίποτα. Πράγματι σηκώθηκε και γύρισε με τα πόδια στο σπίτι της.

 

§ 41. Κάποιος πρεσβύτερος, που ξαφνικά έπεσε καταγής και από τότε έμενε ακίνητος στο κρεβάτι, όταν πληροφορήθηκε ότι το Ι. Σκήνωμα του Οσίου ήταν πηγή θαυμάτων, αμέσως προσήλθε στη Μονή και, παραμένοντας δίπλα από τη Λάρνακά του, τον παρακαλούσε κλαίγοντας να τον ελεήσει. Εκείνη τη νύχτα είδε τον Όσιο και τον άκουσε να του λέει:  Τι με επικαλείσαι με δάκρυα;  Αυτό που σου συνέβη οφείλεται στην περηφάνια σου  και τ’ άτακτα «ρήματα»  και τους όρκους που κάνεις, αν και είσαι Ιερέας. Δόσε υπόσχεση ότι θα διορθωθείς και γρήγορα θα γίνεις καλά με τη Χάρη του φιλανθρώπου Θεού. Πράγματι μετάνιωσε, θεραπεύτηκε από τον Άγιο και δοξολογούσε τον Θεό. 

§ 42. Ένας πατέρας πήγε το παιδί του, που έπασχε από λοιμική νόσο, στο Άγιο Λείψανο του Οσίου, έχρισε τα μάτια του με λάδι από το καντήλι του κι αμέσως θεραπεύτηκε, οπότε επέστρεψε χαρούμενος στο σπίτι του. 

§ 43. Κάποιος άλλος ασθενής, που δε μπορούσε να σκύψει και ν’ ασπασθεί το τίμιο Λείψανό του, ζήτησε από τους αδελφούς, να του επιτρέψουν να μυρίσει το μέτωπο και τα χέρια του Οσίου και, όταν έγινε αυτό, αμέσως θεραπεύτηκε. 

§ 45. Ένας τυφλός,  που οδηγήθηκε εκεί από τους δικούς του,  αφού ασπάσθηκε το τίμιο σώμα, την επόμενη μέρα απέκτησε το φως του κι έφυγε δοξολογώντας τον Θεό. 

§ 46. Ένας άλλος, που από διαβολική ενέργεια παρέμενε άφωνος, εβδομήντα ολόκληρα χρόνια, προσκύνησε με πίστη και βρήκε τη λαλιά του.

§ 47. Μία λεπρή γυναίκα, που ασπάσθηκε τον Άγιο, απαλλάχτηκε αμέσως από την αρρώστια της κι επέστρεψε υγιής στο σπίτι της. 

§ 48. Ένας άνθρωπος, που επί 32 χρόνια ήταν τυφλός, παρέμεινε στη Μονή για έξι μέρες, αλλά, επειδή δε θεραπεύτηκε, ήθελε να φύγει. Τελικά όμως, αποφάσισε να καθίσει για μία μέρα ακόμα κι εκείνη τη νύχτα εμφανίστηκε στον ύπνο του ο Όσιος και του είπε: Ολιγόπιστε, εδώ και 32 χρόνια καρτερείς τη θεραπεία σου και για 6 μέρες αναμονής αγανάκτησες; Από τώρα θα είσαι υγιής, αλλά πρόσεξε να μην αγανακτείς. Ύστερα φίλησε και τα δύο του μάτια κι αμέσως βρήκε το φως του, οπότε δοξολογούσε τον Θεό, που ενεργεί παράδοξα μέσω των Αγίων Του.

 § 49. Ένας άλλος, που το παιδί του ήταν άλαλο οκτώ χρόνια περίπου, το έφερε στο Μοναστήρι, έβαλε τα δάκτυλα του χεριού του Ι. Λειψάνου στο στόμα του και αμέσως βρήκε τη φωνή του.

 § 51. Ένας άντρας, που το παιδί του ήταν εννιά χρόνων, εκ γενετής κουφό, βουβό κι ανίκανο να περπατήσει, όταν το Ι. Σκήνωμα του Οσίου βρισκόταν στη Μονή των Ηλίου Βωμών, το έφερε στον Ναό, το έβαλε πάνω στη Λάρνακα και μετά από μία ώρα απαλλάχτηκε απ’ όλα τα προβλήματά του. 

§ 40, 52, 54, 55, 60.  Αλλά και αρκετά άτομα, που κατέχονταν από ακάθαρτα πνεύματα, απαλλάχτηκαν για πάντα με τη Χάρη του Αγίου, που έχει μεγάλη δύναμη κατά των δαιμόνων. 

§ 56. Ένας πρεσβύτερος, από τα μέρη του Καταβόλου, έφερε στη Μονή το παιδί του, επτά περίπου χρόνων, που δεν μπορούσε να περπατήσει. Το άφησε δίπλα από τη σεβάσμια σωρό του Αγίου, βγήκε για λίγο έξω, όπου συζητούσε με τους αδελφούς, και ξαφνικά, προς μεγάλη του χαρά, το είδε να βγαίνει από τον Ναό τρέχοντας, αναζητώντας τον πατέρα του.  

§ 57. Ένας σχολάριος, που δε μπορούσε να βαδίσει, ήρθε στη Μονή βοηθούμενος από τους οικείους του. Τον άλειψαν με λάδι από την καντήλα του Αγίου και τον άφησαν δίπλα στο Ι. Λείψανο. Μετά από τρεις μέρες θεραπεύτηκε και περπατούσε πλέον μόνος του. 

§ 58. Ένας πρεσβύτερος, από τα μέρη του Καταβόλου, έφερε στο Μοναστήρι τη σύζυγό του, που ήταν ξερό το χέρι της. Καθώς είχε γείρει πάνω από την τιμία σωρό, είδε τον Όσιο, που της έπιασε το προβληματικό χέρι και την προέτρεπε να σηκωθεί. Πράγματι,  σηκώθηκε έντρομη και αποχώρησε υγιής,  μαζί με το σύζυγό της,  ευχαρι-στώντας τον Θεό.  

§ 61. Ένας άλλος,  «πάρετος και ακίνητος»,  που μεταφέρθηκε εκεί,  μετά από 15 μέρες, κατά τις οποίες αλειφόταν με λάδι από το καντήλι του Αγίου, αναχώρησε απόλυτα υγιής.

 § 53 και 59. Μία μοναχή, που το χέρι της ήταν ξερό, και δύο άλλες οι οποίες είχαν χάσει την όρασή τους από λοιμική νόσο, θεραπεύτηκαν με τη Χάρη του Αγίου κι επέστρεψαν υγιείς στα Μοναστήρια τους. 

Αυτά και άλλα αναρίθμητα θαύματα επιτελούνταν καθημερινά, σε όσους με πίστη ζητούσαν τη βοήθεια του Οσίου Ευστρατίου, γι’ αυτό και ονομάστηκε «θαυματουργός». Το δε Ιερό του Ναού, όπου βρισκόταν το Άγιο Σκήνωμά του,  ήταν λουσμένο μέρα – νύχτα από ένα υπερκόσμιο φως και ακούγονταν ουράνιες μελωδίες.

ΠΗΓΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ

Το βιβλίο «Ιεροσολυμιτική Βιβλιοθήκη» του Παπαδόπουλου – Κεραμέως (σελ. 367-

400, 4^ου τόμου).  Το βρήκα στη βιβλιοθήκη  του Συλλόγου «Παρνασσός», στην Αθήνα. Υ-

πάρχει όμως και στο ίντερνετ. Βλ.: 

https://anemi.lib.uoc.gr/metadata/f/b/6/metadata-01-0001209.tkl?dtab=m&search_type=simple&search_help=&display_mode=overview&wf_step=init&show_hidden=0&number=10&keep_number=&cclterm1=&cclterm2=&cclterm3=&cclterm4=&cclterm5=&cclterm6=&cclterm7=&cclterm8=&cclfield1=&cclfield2=&cclfield3=&cclfield4=&cclfield5=&cclfield6=&cclfield7=&cclfield8=&cclop1=&cclop2=&cclop3=&cclop4=&cclop5=&cclop6=&cclop7=&isp=&search_coll%5Bmetadata%5D=1&&stored_cclquery=&skin=&rss=0&lang=el&ioffset=1&offset=1.  

Σημειωτέον, ότι ο βίος και τα θαύματα του Οσίου,  με μετάφραση από τα αρχαία στην καθομιλουμένη, υπάρχουν στη Διδακτορική διατριβή της κυρίας Ευαγ. Ζαραβέλα, που δημοσιεύτηκε στο ίντερνετ το 2018. Βλ.: https://freader.ekt.gr/eadd/index.php?doc=44987&lang=el#p=2 (σελ. 130-137 και 137-155 αντίστοιχα).

Επίσης, βλ. σχετικώς και στο ιστολόγιο: 

osiosefstratiossychronathaumatatouka.blogspot.com  (Κεφάλαιο ΙΔ).

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΤΗΣ Σ. Ζ. ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ

Τρεις θαυμαστές ιστορίες. Ο Άγιος Ραφαήλ χρησιμοποίησε την Αικ. Λύτρα σα μεσίτη κ.α. Βλ. http://syndesmosklchi.blogspot.com/2014/06/blog-post_26.html 

Επίσης, τη μετάφραση στ’ Αγγλικά: Βλ. 

https://syndesmosklchi-blogspot-com.translate.goog/2014/06/blog-post_26.html?_x_tr_sch=http&_x_tr_sl=el&_x_tr_tl=en&_x_tr_hl=en&_x_tr_pto=sc

Ο ΄Αγιος Ραφαήλ  διαβίβασε  στον Πατριάρχη  Αθηναγόρα,  «μέσω της Αικ. Λύτρα»,  την παραγγελία Του  για την επίσπευση  της αγιοκατάταξης  των Τριών  Νεοφανών Μεγαλ/ρων της Θερμής Λέσβου. Βλ. http://syndesmosklchi.blogspot.com/2014/07/blog-post.html

Αικατερίνη Λύτρα και Φώτης Κόντογλου,  δύο πρόσωπα άρρηκτα συνδεδεμένα με τη θαυμαστή ιστορία των Αγίων Ραφαήλ,  Νικολάου και Ειρήνης. 

Βλ. http://syndesmosklchi.blogspot.com/2014/07/blog-post.html 

Επίσης, τη μετάφραση στ’ Αγγλικά: Βλ.

https://syndesmosklchi-blogspot-com.translate.goog/2014/07/blog-post_19.html?_x_tr_sch=http&_x_tr_sl=el&_x_tr_tl=en&_x_tr_hl=en&_x_tr_pto=sc

 

ΟΙ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΟΛΥΜΠΙΑ, ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΚΑΙ «ΑΙ ΣΥΝ ΑΥΤΑΙΣ ΜΟΝΑΧΑΙ» (1235 μ.Χ.). Βλ. http://syndesmosklchi.blogspot.com/2018/08/1235.html

Η AΓΙΑ ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ ΛΟΥΚΙΑ ΠΡΟΣΤΑΤΡΙΑ ΜΑΤΙΩΝ (283-304 μ.Χ.). 

Βλ. http://syndesmosklchi.blogspot.com/2018/02/283-304.html?m=1

 

Απόστολος Ιούδας ο Θεάδελφος και  Απόστολος Θαδδαίος, δύο διαφορετικοί ΄Αγιοι. Βλ. http://syndesmosklchi.blogspot.com/2014/09/blog-post_17.html

Η Χρυσούλα-Χρυσάνθη Χατζηγιαννιού και το λογοτεχνικό της έργο. Βλ. http://syndesmosklchi.blogspot.com/2016/08/blog-post.html 

Είναι η καθηγήτρια που επέλεξε ο Άγιος Ραφαήλ,  για να καταγράψει σε τόμους τις υπαγορεύσεις Του προς την αμαθή, μακαριστή Αικ. Λύτρα. Η Χ. Χ. πέθανε στις 27.3.2023, 98 ετών.

Panagiakolainasalamina. Βλ.  https://panagiakolainasalamina.blogspot.com/

Όσιος Ευστράτιος ο Θαυματουργός «ο εν Ολύμπω Βιθυνίας και εν τη ομωνύμω νήσω ασκήσας». 

Βλ. http://syndesmosklchi.blogspot.com/2014/05/blog-post_26.html. Διορθώσεις-προσθήκες σ’ αυτό βλ.: osiosefstratiossychronathaumatatouka.blogspot.com, Κεφάλαια ΣΤ και ΙΓ.

Επίσης, τον Όσιο αφορούν οι τρεις δημοσιεύσεις που αναφέρονται παραπάνω, στην αρχή (κάτω από την Εικόνα του Οσίου), καθώς και η παρούσα.